تجاوز، سواستفاده و آزار و اذیت جنسی نقض اساسی قوانین حقوق بشر است. عباراتی که معمولا در تنشهای بینالمللی علیه دشمنان استفاده میشود تا کشور هدف را به نقض «سیستماتیک و گسترده حقوقبشر» متهم کنند و در نهایت مدعی اتهام «جنایت علیه بشریت» شوند. آشوبهای اخیر ایران، فرصتی را برای جریانهای ضدایرانی فراهم کرد تا با استفاده از کارگزاران خود در داخل و خارج کشور، بخشی از پروندهسازی علیه ایران را با محوریت «آزار» و «تجاوز» جنسی به زنان و دختران بازداشت شده تکمیل کنند.
از قوه قضاییه درخواست میشود ادعای جدید نرگس محمدی مبنی بر چند مورد آزار جنسی در بازداشتگاه را پیگیری و ابعاد ماجرا را روشن و نتیجه را در اختیار رسانه و افکار عمومی قرار دهد. چنانچه ادعای مطرح شده واهی بود، با عامل انتشار برخورد قانونی صورت گیرد و بالعکس اگر ادعا صحیح بود با عاملین جرم برخورد شدیدتری صورت گیرد.
تکرار یک دروغ با روشهای مختلف علیه یک دولت با هدف اثبات وقوع آن دروغ در افکار عمومی و به منظور مشروعیتزدایی و در بعد بینالمللی با هدف پروندهسازی و محکومیت بینالمللی در دادگاه صورت میگیرد. معمولا بعد از گذر از دوران آشوب و درجایی که فضا آرام شده است، پیگیریها مشخص میکند که چنین ادعاهایی دروغ بوده، اما اثر آن دروغ در اذهان حذف شدنی نیست. به همین منظور نیازمند رسیدگی فوری و شفاف به چنین ادعاهایی هستیم تا مانع ایجاد هزینه در بعد داخلی و خارجی شویم. قانونگذاری در این حوزه از ضروریات است تا هزینه ادعای بدون سند مانعی باشد تا از انتشار رسانهای آن پیشگیری کند.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟